Ένα παραμύθι για ύπνο με αγάπη αφιερωμένο σε ένα γλυκό κορίτσι που το λένε Ειρήνη, που της αρέσει να ζωγραφίζει και Φοβάται τις αράχνες. 

Μπορείτε να ακούσετε και να δείτε το βίντεο με  εδώ 

(Τα βίντεο με τα παραμύθια για ύπνο, έχουν σταθερή εικόνα για να μην από συντονίζεται το παιδί και ξυπνάει, στο συγκεκριμένο βίντεο έχουμε μια υπέροχη ζωγραφιά της Ειρήνης 😁) 

****************************************************************

Μια φορά και έναν καιρό, 

πολύ μακριά από εδώ, 

ήταν ένα μικρό χωριουδάκι πίσω από μια πλαγιά,

κανείς δεν το ήξερε γιατί εκεί ήταν όλα πάρα πολύ μουντά.

 

Ήλιος δεν το έβλεπε, ήταν όλα σκοτεινά, 

Δεν έβλεπες ούτε τα λουλούδια ούτε τα πτηνά.

Τα ζωάκια όλα είχαν εξαφανιστεί,

Οι άνθρωποι μεταξύ τους είχαν απομακρυνθεί. 

 

Μια νύχτα όμως, γεννήθηκε ένα μικρό κορίτσι τόσο γλυκό, που αμέσως όλοι κατάλαβαν ότι θα γίνει τόσο χαρισματικό! 

Το όνομα της ήταν Ειρήνη, και μόλις είχε γεννηθεί,

 η μαμά της έσκυψε και της έδωσε ένα γλυκό φιλί.

<<Ειρήνη μου>>, της είπε,<< είσαι μια ζωγραφιά >>

Στα χέρια της, την κράτησε πολύ πολύ σφιχτά.

Τα χρόνια περνούσαν αργά σε αυτό το χωριό, 

η Ειρήνη δεν ήταν πλέον μωρό.

Είχε μεγαλώσει και είχε όνειρα πολλά, ήθελε να φέρει στο χωριό πολλή χαρά.

Έτσι σκέφτηκε μια ιδέα φοβερή! 

Πήρε πινέλο και μπογιές και έτρεξε στην αυλή.

Δεν της άρεσε τίποτα σε αυτό το χωριό,

Έτσι πήρε ένα χαρτί και άρχισε να ζωγραφίζει το σπίτι της, που ήταν ήδη πολύ σκοτεινό. 

 

Ζωγράφισε το σπίτι με άσπρους τοίχους και παράθυρα πορτοκαλί

Και έντονο Κόκκινο χρώμα έβαλε για την σκεπή.

Κοίταξε τριγύρω της μια άδεια αυλή,

Κι ευθύς αμέσως ζωγράφισε άπειρα λουλούδια από τριαντάφυλλα μέχρι και γιασεμί.

 Μόλις τελείωσε την ζωγραφιά, έμεινε με το στόμα ανοιχτό να κοίτα!!

Τα μάτια έκλεισε και ευχήθηκε τόσο δυνατά

-Αχχ! μακάρι όλα αυτά να ήταν αληθινά. 

 

Τότε ένα αστέρι έπεσε στην γη και η ευχή της όντως έγινε αληθινή. 

Δεν πίστευε στα μάτια της κι έτσι έβγαλε ένα δεύτερο χαρτί

Ζωγράφισε μια γατούλα και ένα μικρό σκυλί.

Αμέσως εμφανίστηκαν μπροστά της κουνώντας την ουρά

Και η Ειρήνη έτρεξε ευθύς να φωνάξει την μαμά.

 

Η μαμά της βγήκε έξω και χάρηκε πολύ

Δεν είχε ξαναδεί ποτέ τόσο όμορφη αυλή.

<<Μαμά το πινέλο μου είναι μαγικό. 

Ότι και να ζωγραφίσω βγαίνει αληθινό!! >>

<<Κοίτα>>, της λέει και ζωγράφισε έναν ήλιο μεγάλο και φωτεινό. 

Και ευθύς φωτίστηκε όλο το χωριό!!

 

Η Ειρήνη συνέχισε και έκανε πολλές ζωγραφιές

Απτούς γείτονες έπαιρνε πολλές παραγγελιές.

Άλλος ήθελε δέντρα ψηλά, για να έχει δροσερή σκιά

Άλλος ήθελε δέντρα με πολλά φρούτα, γλυκά.

 Η γειτόνισσα ήθελε να έχει κοντά της μια λιμνούλα με παπάκια

Ο κυρ Λάζαρος ήθελε στην αυλή του χρωματιστά πλακάκια.

 

Έτσι σύντομα το χωριό γέμισε χρώματα και απέκτησε ζωή,

Οι κάτοικοι ήταν οι πιο ευτυχισμένοι από όλους στην γη.

Είχαν πάντα χρωματιστά λουλούδια και ήλιο λαμπερό

Γιατί η Ειρήνη ζωγράφιζε κάθε μέρα χωρίς σταματημό.

Κρατούσε το μαγικό πινέλο της σαν να ταν φυλαχτό! 

 

Κόσμος ερχόταν να το επισκεφθεί από παντού.

Ζητούσαν διάφορα από έναν ζεστό καφέ μέχρι και μαϊμού.

Μα μέσα σε όλη αυτή την ευτυχία και την χαρά

Υπήρχε μια γυναίκα που δεν πέρναγε καλά.

Από το σπίτι δεν έβγαινε, δεν πήγαινε πουθενά.

Γιατί τρόμαζε τα ζώα και τα παιδιά. 

Μάγισσα την φώναζαν γιατί φόραγε ρούχα μαύρα, 

Και το όνομα αυτής ήταν Γιολάντα.

Δεν τις άρεσαν τα γέλια και οι φωνές, 

ούτε τα χρώματα ούτε οι ζωγραφιές.

 

Έτσι μια νύχτα που όλοι κοιμόταν βρήκε ευκαιρία

Το πινέλο της Ειρήνης έκλεψε, με μεγάλη μαεστρία.

Έτσι έκανε κακό πολύ μεγάλο, 

Και αργά ή γρήγορα, μαραίνονταν το ένα λουλούδι πίσω απτό άλλο.

 

Η Ειρήνη έκανε προσπάθειες πολλές, 

Προσπάθησε να ζωγραφίσει και με κηρομπογιές.

Μα ήταν αδύνατον τίποτα δεν έβγαινε αληθινό

Και σύντομα το χωριό έγινε πάλι πολύ μουντό.

 

Μα μέσα σε όλη αυτή την δυστυχία και τον πανικό.

Μόνο η μάγισσα Γιολάντα γελούσε χωρίς σταματημό.

Έτσι όλοι κατάλαβαν ότι αυτή έκλεψε της Ειρήνης το πινέλο.

Μήπως άραγε το έκρυψε μέσα στο καπέλο;

 

Η Ειρήνη αποφάσισε να πάει σπίτι της, πίσω να το ζητήσει

Μα η Γιολάντα δεν είχε άλλη λύση.

Της είπε, αν θέλεις το πινέλο σου πίσω ξανά

Πρέπει απτην σοφίτα μου να βγεις χωρίς να κάνεις μαγικά.

Είπε και της έκλεισε την πόρτα πολύ γερά.

 

Η Ειρήνη κοίταξε τριγύρω της και σκέφτηκε <<πω πω η σοφίτα είναι τόσο βρωμερή

Αν βρω το πινέλο μου θα ζωγραφίσω μια σκούπα ηλεκτρική!!! >>

Και τότε γύρισε και τι να δει!!!

Μια μαύρη αράχνη κρεμόταν από ένα σκοινί.

"Μην με φοβάσαι, της είπε η αραχνούλα με τα μάτια τα γουρλωτά, 

Έλα πιο κοντά, έχω ένα σχέδιο να βγεις έξω ξανά. 

Εμείς οι δύο έχουμε κάτι κοινό, 

Εσυ ζωγραφίζεις με το πινέλο σου και εγώ με τον ιστό." 

Και ευθύς η αραχνούλα άρχισε να υφαίνει χωρίς σταματημό.

 

Κουκούλι μεγάλο έφτιαξε και την τύλιξε καλά, 

Την έβγαλε έξω απτό παράθυρο πολύ προσεκτικά.

Η Ειρήνη προσγειώθηκε ασφαλής στη γη, 

Η αραχνούλα είχε όντως ιδέα φαεινή!!!

 

Η μάγισσα Γιολάντα μόλις είδε την Ειρήνη ξαφνιάστηκε και έμεινε με το στόμα ανοιχτό

"-Μα Πως το κατάφερες όλο αυτό; Συγχαρητήρια τώρα θα σου πω το μυστικό.

Το πινέλο σου το πήρα όντως εγώ,

Γιατί δεν ζωγράφισες κάτι καλό για το δικό μου σπιτικό." 

 

<<Έχω μια καταπληκτική ιδέα!! >> Είπε η Ειρήνη με χαρά

Και ευθύς πήρε το πινέλο της και μπόλικα χαρτιά. 

Άρχισε να ζωγραφίζει με έντονα χρώματά

Ουράνιο τόξο, λουλούδια, σχήματα κυκλικά.

Αυτό εδώ είναι το σήμα της ειρήνης,  λέει χαμογελαστή

Και αμέσως η ζωγραφιά της άρχισε να λειτουργεί.

 

Η μάγισσα Γιολάντα χαμογέλασε και πάλι μετά από πολύ καιρό, 

Μόλις αντίκρισε το καινούργιο της σπιτικό.

Όλα ήταν πεντακάθαρα και χρωματιστά

Κι ακόμη και η αραχνούλα είχε ζεστή φωλιά.

 

"-Δεν θέλω στο χωριό να έχουμε φασαρίες, ούτε μεταξύ μας τέτοιες αδικίες.

Δεν με λένε άδικα Ειρήνη, κάνε μου την χάρη

Το χωριό μας, υπόσχομαι θα ζωντανέψει πάλι.

Αχχχχ και τώρα σαν να νύσταξα, ας ζωγραφίσω ένα γλυκό φεγγάρι" 

Είπε η Ειρήνη και αμέσως φύλαξε το πινέλο κάτω απτό μαξιλάρι. 

Κι έτσι γλυκά κοιμήθηκε όλο το χωριό κάτω απτό φως του φεγγαριού

Και η Ειρήνη έγινε ο ήρωας του χωριού….

*******************************************************

Μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή στο κανάλι του Παραμυθοσαυρου εδώ. 

Πνευματικά Δικαιώματα Εμμανουέλα Θεοχαροπούλου ©2021