Μια φορά κι έναν καιρό, που ο ήλιος φώτιζε και είχε καλό καιρό,
ο Διονύσης θα πήγαινε στο πάρκο με τους φίλους του να παίξει.
Μα δυσκολεύονταν πολύ, ποια μπλούζα να φορέσει.
Τότε διάλεξε την μπλε με το μεγάλο δεινοσαυράκι,
μιας και οι δεινόσαυροι του άρεσαν από όταν ήτανε μωράκι.
Στο πάρκο φτάσανε και ήταν ήδη γεμάτο παιδιά,
που κάνανε όλα κούνιες με χαρά.
Τραμπάλα, τσουλήθρα και τρέξιμο πολύ,
μα ο Διονύσης ήταν έτοιμος για ανασκαφή.
Στην άμμο κάθισε με τα κουβαδάκια του και την τσουγκράνα του την θαλασσί
και αποφάσισε να φτιάξει έναν πύργο με ψηλή σκεπή.
Ξεκίνησε να σκάβει μια τρύπα μεγάλη,
και χτύπησε πάνω σε κάτι σκληρό με το πορτοκαλί του φτυάρι.
Με τα χέρια του ξέθαψε ένα μικρό αβγουλάκι
και έτρεξε να το δείξει στην μαμά του στο παγκάκι.
Μα σαν πέρασε το τούνελ της τσουλήθρας και πήγε να βγει
βρέθηκε μαγικά σε μια Ιουρασική εποχή.
Δεν πίστευε στα μάτια του, ήταν όλα αληθινά.
Δεινόσαυρους έβλεπε να περπατάνε πιο μπροστά.
Φύλλα έτρωγαν από τα δέντρα τα ψηλά
και άλλοι κοιμόντουσαν μέσα στην φωλιά.
Βραχιόσαυροι, τυραννόσαυροι και δεινοσαυράκια μικρά,
νεράκι έπιναν από μια λιμνούλα με γαλάζια νερά.
Τότε άκουσε ένα κλάμα δυνατό.
Ήταν ένας πτεροδάκτυλος που έψαχνε ένα αβγό.
<<Το παιδάκι μου έχασα στα ξαφνικά
Καθώς το αβγό, μου έπεσε από την φωλιά.
Και τώρα το ψάχνω για να το φέρω πίσω
Στην φωλίτσα μου ζεστό για να το κρατήσω.>>
Τότε ο Διονύσης έπρεπε γρήγορα να κινηθεί
Να επιστρέψει το αβγουλάκι που είχε χαθεί.
Άρχισε να σκαρφαλώνει πολύ προσεκτικά
Κρατώντας το αβγό σφιχτά στην αγκαλιά.
Μα ήταν αδύνατο με ένα χέρι να ανεβεί,
γιατί αυτό θα γλίστραγε και θα έσπαγε στην στιγμή.
Μα ένας Βροντόσαυρος που ήτανε πιο πέρα
Έσκυψε και τον σήκωσε με την ουρά του στον αέρα.
Έτσι το αβγουλάκι γύρισε στην φωλιά του
Και από συγκίνηση έκλαιγε η δεινοσαυρομαμά του.
Ο Διονύσης ευχαρίστησε τον Βροντόσαυρο γιαυτό,
Τσουλήθρα έκανε στον μακρύ του το λαιμό.
Και να σου σταμάτησε μπροστά στο παγκάκι
Και η μαμά του φώναξε, <<Διονύση φεύγουμε θα έρθουμε αύριο πάλι.>>
Ο Διονύσης έτρεξε αμέσως στην μαμά
και χώθηκε μέσα στην μεγάλη της αγκαλιά.
Σαν μικρό πουλάκι κούρνιασε στην φωλιά της την ζεστή
γιατί η αγκαλιά της μαμάς είναι για κάθε παιδί μοναδική!
*****************************************************************
Ένα παραμυθάκι αφιερωμένο στον μικρό Διονύση που του αρέσουν οι δεινόσαυροι.
Μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή στο κανάλι του Παραμυθόσαυρου εδώ.
Πνευματικά Δικαιώματα Εμμανουέλα Θεοχαροπούλου ©2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου